У артыкуле праз зварот да твораў класікаў беларускай літаратуры раскрываюцца асаблівасці нацыянальнага светабачання, пазначанага дамінаваннем духоўна-псіхалагічных, эмацыянальных чыннікаў ва ўспрыманні прасторы навакольнага свету, пачуццямі любві і прыхільнасці да родных мясцін. Перажыванне прасторы «блізка да сэрца» прадвызначае асаблівую маляўнічасць, пранікнёнасць пісьменніцкага стылю, абумоўлівае глыбакадумнасць спасціжэння канкрэтнага месца, сэнсавую насычанасць і сімвалічную знакавасць прасторавых вобразаў у мастацкіх творах. Любоў да прасторы разглядаецца як важны момант аўтарскай персанальнай і нацыянальна-ментальнай ідэнтыфікацыі, прыналежнасці да пэўнай мясцовасці.

Жанна ШАЛАДОНАВА

На все статьи номера