Артыкул прысвечаны вывучэнню становішча Праваслаўнай царквы ў Заходняй Беларусі ў 1921–1939 гадах. Царква з былога інстытута Расійскай імперыі апынулася ў новай рэчаіснасці. З аднаго боку – неабходнасць пабудовы ўзаемаадносін з польскімі ўладамі, а з другога – дзейнасць сярод вернікаў, якія прадстаўлялі нацыянальныя меншасці міжваеннай Польшчы, а менавіта беларусы і ўкраінцы. Раскрыта праблема абвяшчэння аўтакефаліі царквы ў Польшчы. Вывучаны адносіны з Каталіцкай царквой і рэвіндыкацыі праваслаўных святынь. Прааналізавана нацыянальнае пытанне ў царкве. Асобная ўвага звяртаецца на інтэрпрэтацыі становішча праваслаўя ў міжваеннай Польшчы ў гістарыяграфіі.

Аляксандр ЦЫМБАЛ

На все статьи номера