Аўтар аналізуе спецыфіку мастацка-вобразнага адлюстравання прыродна-прасторавага свету ў паэзіі А. Куляшова, раскрывае, якім чынам пейзажныя вобразы ў вершаваных творах рэалізуюць свой культуратворчы патэнцыял, эксплікуюць духоўны свет чалавека, яго думкі і пачуцці. Устаноўлена, што глыбіня семантычнага напаўнення прасторавых аб’ектаў і з’яў, іх прадуманае размяшчэнне ў паэтычнай архітэктоніцы дазваляюць асвятліць фундаментальныя быційныя праблемы, акцэнтаваць філасофскія рэфлексіі, маральна-этычныя роздумы, выявіць жыццёвае і творчае крэда.

Жанна ШАЛАДОНАВА

На все статьи номера