Артыкул прысвечаны лінгвакультуралагічнаму апісанню гістарычнай памяці як дамінанты беларускай ментальнасці. На аснове аналізу мастацкіх і публіцыстычных тэкстаў, фальклорных і літаратурных афарызмаў выяўлена, што гістарычная памяць метафарычна аб’ектывуецца праз лексемы спадчына, мінуўшчына, грунт, карані, след у гісторыі. Аўтар прыходзіць да высновы, што гістарычная памяць з’яўляецца важным для беларусаў феноменам, які знайшоў сваю шырокую аб’ектывацыю ў нацыянальнай мове. У беларускамоўных тэкстах падкрэсліваецца важнасць захавання гістарычнай праўды, абарона яе ад хлусні, вялікая роля гістарычнай памяці ў кансалідацыі народа.

Кацярына ПІВАВАР

На все статьи номера